Dzisiejszą niedzielą rozpoczynamy 47. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Kochająca matka zawsze trzeźwa”. Zbliża się Wielki Post. Jest w naszej tradycji, że Wielki Post przeżywamy podejmując różnego rodzaju umartwienia. m.in. niektórzy z nas rezygnują z picia alkoholu, czy palenia papierosów.

Liturgia dzisiejszej, siódmej niedzieli w ciągu roku ukazuje nam świętość, do której jesteśmy wezwani, a którą mamy realizować szczególnie poprzez praktykowanie miłości bliźniego. Spróbujmy się rozejrzeć wokół siebie, by zobaczyć, czy ktoś, kto żyje obok nas, nie potrzebuje naszej pomocy nie tylko materialnej, lecz może właśnie duchowej: dobrego słowa, poświęconego czasu. Może potrzeba tak niewiele: podzielić się radością, posłuchać tego, co inni mają do powiedzenia, wypić razem herbatę, wyjść wspólnie na spacer, zaopiekować się kimś podczas choroby. Wrażliwe serce na pewno podsunie nam wiele innych pomysłów. A wszystko, co robimy wobec bliźnich ze względu na miłość Boga, wróci do nas dziesięciokrotnie, choć często w zupełnie innej formie.

W dzisiejszą niedzielę witamy serdecznie w naszej parafii nowego Księdza Wikariusza – Ks. mgr. Tomasza Markowicza, który dekretem nominacyjnym Biskupa Płockiego Piotra Libery od 15-go lutego 2014 r. został skierowany do pracy duszpasterskiej w naszej wspólnocie parafialnej. Cieszymy się, że mamy już wśród nas nowego księdza wikariusza i życzymy Ci, drogi nasz duszpasterzu wielu łask Bożych i sił do tej pięknej, a zarazem tak trudnej i odpowiedzialnej posługi kapłańskiej na staroźrebskiej ziemi. Jednocześnie, równie gorąco, witamy nowego Kapelana Sióstr Pasjonistek – Ks. mgr. Waldemara Karwowskiego, który już od 10-go lutego 2014 r. na podstawie nominacji Biskupa Płockiego objął tę nową funkcję duszpasterską w klasztornej wspólnocie naszych sióstr zakonnych. Życzymy Księdzu Kapelanowi dużo sił, zdrowia i opieki Bożej w tej szczególnej posłudze. Szczęść Boże!

Przeżywamy kolejną, piątą niedzielę w ciągu roku. Słowo Boże uczy nas dzisiaj, że jako chrześcijanie mamy być solą ziemi i światłem świata, czyli tymi, którzy, choć nieliczni, wyznaczają kierunek, w którym należy iść. Pomyślmy zatem, jak realizujemy to zadanie w naszym życiu codziennym. Może warto, byśmy również w gronie rodzinnym się nad tym zastanowili i podzielili się wzajemną refleksją, jak możemy to powierzone nam przez Chrystusa zadanie wypełniać...